Στην καρδιά μιας πολύπλευρης κρίσης βρίσκεται πλέον η Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τον Πρόεδρο και Διευθύνοντα Σύμβουλο της Metlen, Ευάγγελο Μυτιληναίο, ο οποίος με μια ηχηρή δημόσια παρέμβαση αναδεικνύει τους γεωπολιτικούς και οικονομικούς κινδύνους που αντιμετωπίζει η Ευρώπη.

Σε ανάρτησή του στο linkedin που φέρει τον τίτλο "Η υπαρξιακή κρίση στην Ευρώπη είναι εδώ!", ο επικεφαλής της ελληνικής βιομηχανίας περιγράφει με δραματικούς τόνους την απώλεια δυναμικής της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και καταγγέλλει τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που υπονομεύουν την ανταγωνιστικότητα της Ε.Ε.

Ο κ. Μυτιληναίος προειδοποιεί ότι η πιο επιτυχημένη ιστορική περίοδος της Ενωμένης Ευρώπης, αυτή που ξεκίνησε με το Σχέδιο Μάρσαλ και την ενοποίηση της δεκαετίας του ’50, βρίσκεται πλέον στο τέλος της. Οι απειλές από τις Ηνωμένες Πολιτείες με επιβολή 30% δασμών σε ευρωπαϊκά προϊόντα, η απότομη ανατίμηση του ευρώ και το συγκριτικά πανάκριβο ενεργειακό κόστος – που υπολογίζεται στο τριπλάσιο σε σχέση με τις ΗΠΑ – διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό μείγμα που υπονομεύει τη βιωσιμότητα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας.

Απέναντι σε όλα αυτά, η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι, όπως τονίζει ο ίδιος, όχι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της καινοτομίας, αλλά η επιβολή νέων φόρων: ένας οριζόντιος φόρος στις επιχειρήσεις και επιπλέον 14 δισ. ευρώ σε φόρους στα καπνικά προϊόντα.

Ο επικεφαλής της Metlen, γνωστός για τις ευθείες τοποθετήσεις του στα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων, δεν κρύβει τη δυσαρέσκειά του για την αδυναμία των ευρωπαϊκών θεσμών να διαπραγματευτούν αποτελεσματικά με τις ΗΠΑ ή να χαράξουν μια ουσιαστική στρατηγική ανάπτυξης. Την ίδια στιγμή, επισημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μοιάζει να έχει επικεντρωθεί σχεδόν αποκλειστικά στη ραγδαία αύξηση των αμυντικών δαπανών – χωρίς παράλληλα να λαμβάνονται αναπτυξιακά μέτρα, με κίνδυνο να θυσιαστεί το κοινωνικό κράτος.

Αυτούσια η ανάρτηση του Ευάγγελου Μυτιληναίου

«Ο πιο επιτυχημένος ιστορικός κύκλος στην Ευρώπη, που ξεκίνησε με το Σχέδιο Μάρσαλ το 1947 και την έναρξη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στη δεκαετία του 1950, βρίσκεται σήμερα στο πιο κρίσιμο σημείο του. Όλα τα σημάδια δείχνουν ότι ο κύκλος αυτός πλησιάζει γρήγορα στο τέλος του και το μεγαλύτερο ερώτημα είναι: πού κατευθύνεται η ενωμένη Ευρώπη;

Σήμερα, αντιμετωπίζουμε την απειλή της επιβολής δασμών 30% σε όλα τα προϊόντα από τις ΗΠΑ, ενώ το ευρώ έχει ανατιμηθεί σχεδόν 15% έναντι του δολαρίου από την αρχή του έτους. Ταυτόχρονα, η ευρωπαϊκή βιομηχανία καλείται να γίνει πιο «ανταγωνιστική», παρά το γεγονός ότι επιβαρύνεται με τριπλάσια ενεργειακά κόστη (φυσικό αέριο και ηλεκτρική ενέργεια) σε σύγκριση με τις ΗΠΑ.

Πώς αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αυτές τις συνδυασμένες προκλήσεις, που απειλούν να προκαλέσουν μόνιμη ζημιά στην οικονομία γενικά και στον εξαιρετικά πολύτιμο εξαγωγικό τομέα ειδικότερα; Με το σχέδιο επιβολής ενός οριζόντιου φόρου (άγνωστου ύψους) στις επιχειρήσεις και επιπλέον φόρων ύψους 14 δισ. ευρώ στα προϊόντα καπνού για να ενισχύσει τον προϋπολογισμό της! Δυστυχώς, γίνεται όλο και πιο σαφές ότι οι ηγέτες της ευρωπαϊκής πολιτικής δεν φαίνεται πλέον να αναγνωρίζουν την πραγματικότητα.

Σήμερα, οι ανακοινώσεις του Προέδρου Τραμπ για την επιβολή δασμών κατά της ΕΕ συμπίπτουν με τον γενικό επανεξοπλισμό των κρατών μελών του ΝΑΤΟ — μια επιλογή που συνδέεται κυρίως με την οριστική εγκατάλειψη της δημοσιονομικής λιτότητας που ορίζεται από το Σύμφωνο Σταθερότητας. Οι αντιδράσεις — ή μάλλον η απουσία αντιδράσεων — στην επιθετική δέσμη δασμών του Τραμπ, οι οποίοι ανακοινώνονται, πολλαπλασιάζονται και στη συνέχεια μειώνονται, αποτελούν από μόνες τους σπόρους αποσταθεροποίησης.

Τώρα, επικεντρωμένη σχεδόν αποκλειστικά στην αύξηση των αμυντικών δαπανών – οι οποίες θα παραμείνουν ένα σχέδιο στα χαρτιά ή θα υποβαθμίσουν δραματικά το κράτος πρόνοιας, εκτός αν συνοδεύονται από ευρύτερες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες – η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φαίνεται να «διαπραγματεύεται» εδώ και μήνες με τις ΗΠΑ για μια αμοιβαία επωφελή εμπορική συμφωνία. Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένα απτό αποτέλεσμα, μόνο αυξανόμενη απογοήτευση από την άλλη πλευρά.

Εν τω μεταξύ, μεγαλοπρεπείς δηλώσεις και συχνά επιθετικές «διαρροές», χωρίς πραγματικό περιεχόμενο, προσπαθούν να αποσπάσουν την προσοχή από τη σκληρή πραγματικότητα.

Μέσα από τις κρίσεις, η ΕΕ πάντα προχωρούσε μπροστά – ήταν η ενσάρκωση της βούλησης της Ευρώπης. Ωστόσο, σήμερα, η ολοκλήρωση έχει χάσει τη δυναμική της. Η αυξανόμενη γεωπολιτική απουσία της Ευρώπης κινδυνεύει να συνδυαστεί με οικονομική και επιχειρηματική αποσύνθεση. Όχι επειδή λείπουν οι αντικειμενικές δυνατότητες, αλλά επειδή αυτές καταπνίγονται από μη ρεαλιστικές γραφειοκρατικές πολιτικές και μονοδιάστατες ιδεολογικές εμμονές.

Τελικά, αυτό αποκαλύπτει ένα πράγμα: την αδυναμία κατανόησης των πραγματικών γεωπολιτικών και οικονομικών συνθηκών στην Ευρώπη, σε σχέση με τις ΗΠΑ και τον υπόλοιπο κόσμο, ακόμη και τη στιγμή που συνεχίζουν να εκτυλίσσονται σημαντικά γεγονότα, αποκαλύπτοντας τους μετασχηματισμούς που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει αμέσως η Ευρώπη είναι να διαπραγματευτεί επειγόντως και αποτελεσματικά μια νέα εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ, με τις οποίες διατηρεί σημαντικό εμπορικό πλεόνασμα, αποφεύγοντας την κλιμάκωση και τις κενές απειλές.

Το δεύτερο είναι να υιοθετήσει τις προτάσεις των Ντράγκι και Λέτα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και τη δημιουργία μιας πραγματικά κοινής και αποτελεσματικής αγοράς, αντί να επινοεί νέους τρόπους επιβάρυνσης των επιχειρήσεων.

Ας μην έχουμε αυταπάτες: η πολυαναμενόμενη υπαρξιακή κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ήδη εδώ. Πρόκειται για μια πολυεπίπεδη κρίση, που επηρεάζει την οικονομική ανταγωνιστικότητα, τη γεωπολιτική επιρροή και την κοινωνική συνοχή, με σημαντικές πολιτικές συνέπειες που είναι επικίνδυνες για το μέλλον της.

Δεν θα αντιμετωπιστεί με ευσεβείς πόθους ή αυθόρμητες αντιδράσεις.»

"