Η εκλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη στην προεδρία του Eurogroup αποτελεί μια θεσμική και πολιτική αναβάθμιση για την Ελλάδα, καθώς τον φέρνει στην κορυφή του άτυπου «οργάνου συντονισμού» της οικονομικής πολιτικής της ευρωζώνης.  

Η θέση τυπικά σημαίνει ότι ο πρόεδρος του Eurogroup, που είναι το συμβούλιο υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, συντονίζει τις συζητήσεις κατά τις συνεδριάσεις. 
Επί της ουσίας όμως δίνει στον Έλληνα υπουργό αυξημένη επιρροή στις συζητήσεις, οι οποίες το επόμενο διάστημα εστιάζονται στο μέλλον του ευρώ, τους δημοσιονομικούς κανόνες και την αρχιτεκτονική της ΟΝΕ, αλλά κατά κύριο λόγο σηματοδοτεί την επιστροφή της χώρας με αυξημένη αξιοπιστία στο κέντρο ευρωπαϊκών αποφάσεων ύστερα από την απαξίωση λόγω οικονομικής κρίσης.

Από την καθιέρωση μόνιμης προεδρίας, στη θέση έχουν βρεθεί οι εξής υπουργοί Οικονομικών:  

- Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ (Λουξεμβούργο, 2005–2013).

- Γερούν Ντάισελμπλουμ (Ολλανδία, 2013–2018).

- Μάριο Σεντένο (Πορτογαλία, 2018–2020).

- Πασκάλ Ντόναχιου (Ιρλανδία, 2020–2025).

Η προεδρία θεωρείται ιδιαίτερα επιδραστική, καθώς σε κρίσιμες φάσεις –ιδίως στη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους– οι εκάστοτε πρόεδροι βρέθηκαν στο επίκεντρο αποφάσεων για προγράμματα διάσωσης, δημοσιονομική προσαρμογή και μεταρρυθμίσεις στις χώρες της ευρωζώνης.

Το Eurogroup είναι η τακτική σύνοδος των υπουργών Οικονομικών των κρατών-μελών που έχουν υιοθετήσει το ευρώ, σήμερα 20 χωρών της ευρωζώνης.  

Αποτελεί άτυπο αλλά καίριο κέντρο συντονισμού για τη δημοσιονομική πολιτική, την εποπτεία της ΟΝΕ και την εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

Παρότι δεν είναι επίσημο θεσμικό όργανο με βάση τις Συνθήκες, λειτουργεί ως «κόμβος ισχύος» όπου διαμορφώνονται οι πολιτικές συμφωνίες που στη συνέχεια τυπικά επικυρώνονται από άλλα όργανα της ΕΕ.  Στις συνεδριάσεις του συμμετέχουν και εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ, γεγονός που ενισχύει τον ρόλο του στη συνολική οικονομική διακυβέρνηση της ευρωζώνης.

Ο πρόεδρος του Eurogroup προεδρεύει των συνεδριάσεων, καθορίζει την ημερήσια διάταξη, διαμεσολαβεί για συμβιβαστικές λύσεις και εκπροσωπεί την ευρωζώνη σε διεθνή φόρα όπως η G7, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα.  Η θητεία του είναι δυόμισι χρόνια, με δυνατότητα ανανέωσης, και απαιτεί συνεχή διαχείριση ισορροπιών μεταξύ Βορρά–Νότου, «σκληρής» δημοσιονομικής πειθαρχίας και αναπτυξιακής ευελιξίας.

Για την Ελλάδα, η εκλογή Πιερρακάκη σηματοδοτεί μια θεσμική «επιστροφή στο κέντρο» μετά την περίοδο της κρίσης, προσφέροντας μεγαλύτερη πρόσβαση στα κέντρα λήψης αποφάσεων για ζητήματα όπως οι νέοι δημοσιονομικοί κανόνες, η ολοκλήρωση της Τραπεζικής Ένωσης και η Ενοποίηση των Κεφαλαιαγορών.  Σε πολιτικό επίπεδο, ενισχύει το κύρος της χώρας και λειτουργεί ως ένδειξη εμπιστοσύνης των εταίρων προς τη σταθερότητα και την αξιοπιστία της ελληνικής οικονομικής πολιτικής.